Update 27 augustus...


 

Het gaat gelukkig langzaam wel weer beter met Petri. Gistermorgen werd ze nog wel weer heel erg misselijk, maar door de maag via de sonde leeg te trekken kon overgeven worden voorkomen. De medicatie tegen misselijkheid die ze inmiddels via zetpillen toegediend krijgt begon gelukkig te werken. In de loop van de dag verdween de misselijkheid en kon ze ook weer meer voeding e.d. verdragen.

Afgelopen nacht heeft ze ook weer heerlijk geslapen en vanmorgen ook geen last van misselijkheid. Daardoor voelt ze zich gelukkig ook veel beter, hoewel ze nog erg moe is. Maar dat is ook wel logisch na zo’n enerverende week.

 

En dan begint het nu ook meer door te dringen wat er gebeurd is. Door alle hectiek en narigheid wordt je geleefd en doe je wat je doen of ondergaan moet. En heb je eigenlijk geen tijd om het verwerken. Want hoe moeilijk, zwaar en verdrietig alles is, het is toch ook een wonder dat het nog is zoals het nu is. Ach, het is vaak allemaal zo dubbel qua gevoelens en gedachten. Veel gaat er door ons allemaal heen..

 

Toen Petri afgelopen zondag in de ambulance opgehaald werd, nam ze eigenlijk afscheid met de gedachte dat ze niet meer op dezelfde manier qua beademing thuis zou komen. En ôf ze nog wel weer thuis zou komen en op welke termijn. Want het leek erop de operatie voor de Tracheacanule deze week uitgevoerd zou moeten gaan worden.

Maar dit kon toch nog weer uitgesteld worden, omdat er nu geen directe noodzaak voor is en de gevolgen ervan ingrijpend zijn. Toch zal het binnen afzienbare tijd wel nodig zijn. Maar dat houdt vervolgens in dat onze zorgverleners eerst geschoold moeten worden om Tracheazorg te mogen doen. En we zullen nog meer mensen om ons heen moeten hebben, omdat ze dan niet meer alleen mag zijn en er dus 24/7 zorg nodig is. Dat betekent dus in de komende maanden mensen aantrekken en inwerken.

 

En dat geeft natuurlijk ook weer een hele impact op ons allemaal. Nog meer en vaker mensen in huis, nog minder privacy.. Ach, de gedachten vermenigvuldigen en we zien er tegenop..

En anderzijds moeten we dankbaar zijn dat we tot nu toe altijd weer voldoen hulp hebben kunnen krijgen en dat het allemaal nog zo kan en gaat met elkaar.. ‘Dankt God in alles’…. Ja, de tekst is bekend… Maar het ook doen lijkt onmogelijk…

 

Maar het is fijn dat het momenteel weer wat rustiger en stabieler is. Ook voor de meiden was het een moeilijke week. Al die zorg en spanning om mama en dat in de 1e schoolweek, waarin ze allebei voor het eerst naar het Hoornbeeck College gingen. Het was geen hele fijne start zo voor ze..

Zelf zijn we ook weer aan het werk gegaan tussen alle toestanden en geregel door.

Al met al hebben we een intensieve week achter de rug en dat voelen we ook allemaal.. Mocht de Heere ons verder willen gedenken, nu en in het toekomende..

 

Verder willen we nogmaals allen hartelijk bedanken voor het warme meeleven ook in de afgelopen week!! We hebben geen tijd om iedereen persoonlijk te bedanken of een reactie terug te sturen. Maar allen, familie, vrienden en kennissen, hartelijk bedankt!!

 

In het bijzonder willen we onze hulpen en vrijwilligers bedanken voor jullie warme inzet, hulp en meedenken deze week en tot nu toe. Zonder jullie zou het allemaal niet gaan. Daarom jullie ook heel hartelijk bedankt!!!!